南山诗

韩愈

原文 译文 拼音版

wénjīngchéngnánwéiqúnshānyòu

dōng西liǎnghǎinánjiū

shānjīngzhìmángmèifēishòushòu

tuánshìqièguàniànwànlòu

xiūliàngnéngsuǒjīnggòu

chángshēngchóngqiūwàngjiànxiāngcòu

qíngmíngchūléngjiǎomàisuìfēnxiù

zhēnglánxiānghòngdòngbiǎotōngtòu

fēngpiāoróngróumào

héngyúnshípíngníngdiǎndiǎnshùxiù

tiānkōngxiūméinóng绿huàxīnjiù

chēngyǒuchánjuéhǎiqiānpéngzhòu

chūnyángqiánzhuózhuóshēnxiù

yánluánsuīruǎnruòlèihánzhòu

xiàyánbǎishèngyīnzēngmái

shénlíngxiāoyúnzhēngjiégòu

qiūshuāngzhézhuōshòu

cānchàxiāngdiézhònggānggěnglíngzhòu

dōngxíngsuīyōubīngxuěgōngzuólòu

xīnzhàowēié亿zhànghénggāomào

mínghūntíngtàiqǐngzhuànghòu

西nánxióngtàibáijiānzào

fāndōupèiyùnfēnzháizhàndīng

xiāoyáoyuèkūnwèijiéxiàngāndòu

kōnghánjīngjīngfēngjiàosōushù

zhūwéifāngshāoyīnsǎnzòngténgróu

kūnmíngchíběiǒuqíngzhòu

miánliánqióngshìdàokùnqīngōu

wēilándòngshuǐmiànyǒngyuèzàonáoyòu

jīngsuìyǎngya

qiánxúnjìngshùbènyuánlòu

shàngxuānángshǐguānlǎn

xíngxíngjiāngsuìqiónglǐngfánzǒu

ránchèlièyōngyǎnnánshùyòu

língkuāéyuǎnjiǎshòu

háizàojīngyòu

suīnéngpáiléidiànqièāgòu

pānyuántuōshǒucèngdēngzhòu

mángshìjiǎoshǒusāishēnggòu

wēiróngsàngxiāoshuǎngjìnxīnyuǎnjiù

guānyòngjìnyòu

yīnyuánkuījiǎoníngzhànyīnshòu

xiāduōshénāngǎnkòu

línyǒutuōduòniǎojīngjiù

zhēngxiánwānhuánfēitóukòu

xuánguīdàohuínièzhuàngzòu

jiēxìnguàizhìzhìnénghuàmào

qiánniánzāoqiǎnzhétànxièhòu

chūcónglántiánmiǎnláojǐngdòu

shítiānhuìxuělèiméngmào

jùntuōzhǎngbīngzhíshàngruòxuánliū

qiāntuīdiānjué退tuìqiě

cānghuángwàngxiásuǒzhǔchánzuǒyòu

shānhuángzhàgǎo耀yàozǎnjièzhòu

zhuānxīnpíngdàotuōxiǎnchòu

zuóláiféngqīng宿yuànxīnshǐ

zhēngróngzhǒngdǐngshūshǎnyòu

qiánhuàkāikuòlànmànduīzhòngzhòu

huòliánruòxiāngcónghuòruòxiāngdòu

huòtuǒruòhuòsǒngruòjīnggòu

huòsànruòjiěhuòruòcòu

huòpiānruòchuányóuhuòjuéruòzhòu

huòbèiruòxiāngèhuòxiàngruòxiāngyòu

huòluànruòchōusǔnhuònièruòzhùjiǔ

huòcuòruòhuìhuàhuòliáoruòzhuànzhòu

huòluóruòxīnghuòwěngruòyúndòu

huòruòtāohuòsuìruòchúnòu

huòbēnlúnshèngyǒngqiángòu

xiānqiángshìchūhòudùnchēndòunòu

huòwángzūncóngcháojiànyòu

suīqīnxièxiásuīyuǎnbèimiù

huòlínshíànyáofēndìngdòu

yòuyóujiǔyuánfénbāoguǒjiù

huòléiruòpényīnghuòjiēruòdēngdòu

huòruòbiēhuòtuíruòqǐnshòu

huòshéruòcánglónghuòruòjiù

huòruòyǒupénghuòsuíruòxiānhòu

huòbèngruòliúluòhuòruò宿liú

huòruòchóuchóuhuòruòhūngòu

huòyǎnruòéguānhuòfānruòxiù

huòruòzhànzhènhuòwéiruòsōushòu

huòrándōngzhùhuòyǎnránběishǒu

huòhuǒyànhuòruòfēnliú

huòxíngérchuòhuòérshōu

huòxiéérhuòchíérgòu

huòchìruòqiānhuòxūnruòcháiyǒu

huòguīchèzhàohuòruòguàfēnyáo

huòqiánhéngruòhuòhòuduànruògòu

yányányòushǔguàiguàipànháigòu

yóngyóngchuǎngpíngluòluòyuèjīng宿

yínyínshùqiángyuányǎnyǎnjiàjiù

cāncānxuējiànhuànhuànxiányíngxiù

huāècuīliù

yōuyōushūérānkuángniǔ

chāochāochūyóubēnchǔnchǔnhàimào

zāitiānjīngxiàoyíngcòu

juéchūshútiānzhāngmǐnshuíquànyòu

chuàngérqiǎorěnláojiù

fēishījīnnǎijiǎzhòu

鸿hónghuāngjìngchuángōngchóujiù

chángwénguānfēnjiàngxīnxiù

fěiránzuòshīwéiyòngzànbàoyòu

小提示:韩愈南山诗拼音版内容仅供学习参考,如发现错误,请点击下面“完善图标”反馈给我们,谢谢!

作品简介

《南山诗》是唐代诗人韩愈所创作的一首五言古诗。此诗先写作诗的起因,刻镂山形,铺排山势、描写景物;中间插叙贞元十九年被贬南方时经过南山的情景;最后总承,又从不同角度,说出南山朴拙而奇特的一面。此篇可说是融合汉赋铺张雕绘之工,又效法了杜甫五言大篇之体制,炫露文才,尚奇新,不忌夸饰。

创作背景

《南山诗》此诗写于唐宪宗元和元年(806年)秋。这一年六月,韩愈自江陵召还京师任国子博士,虽然官卑职微,但唐人重内职,到底是京官,所以心境稍微舒畅一些;另外,作为国子监一名中层学官,职务清闲,因而有更多的机会耽于山水之乐,尽情地领略自然美景。诗人三次游南山:第一次是贞元十八年(802年)前后任京职时,当时他三十几岁,意气旺盛,专心政教,无暇长游,虽曾远处观望,却未能深入胜境。第二次是唐德宗贞元十九年(803年)冬十二月,时由监察御史远贬岭外阳山,途经蓝田入南山,但朝廷催逼,心境懊丧,加以天寒地冻,跋涉维艰,因而知难而退,亦不果游。第三次是唐宪宗元和元年(806年),因境况不同,体会各异,同一南山,彼时冰天雪地,行者蹶颠困苦,视为畏途;如今秋高气爽,宿愿得以实现,攀登峰巅,极目四望,仪态万千,美不胜收。山水虽一,风景依旧,但此一时彼一时也。诗人写这首诗纪叙三次游历的所见、所闻与所感。

韩愈

韩愈

唐代中期官员,文学家、思想家、哲学家

韩愈(768—824),字退之,河南河阳(今河南孟州)人。自谓郡望昌黎,世称韩昌黎。贞元八年(792年)进士。曾任国子博士、刑部侍郎等职,因谏阻宪宗奉迎佛骨被贬为潮州刺史。后官至吏部侍郎。卒谥“文”。倡导古文运动,其散文被列为“唐宋八大家”之首,与柳宗元并称“韩柳”。其诗力求新奇,有时流于险怪,对宋诗影响颇大。有《昌黎先生集》。

查看更多

相关诗词

分类推荐

更多

热门诗词