此日足可惜赠张籍

韩愈

原文 拼音版

jiǔcháng

shějiǔxiānggòngfēnguāng

niànwèizhīzimèngjūnnánfāng

jīnyǒusuǒyánziyǒuwénzhāng

míngshǔxiāngwǎngxíng

zhījiànbǎiduānzàizhōngcháng

wéishíyuèdōngcháozàifáng

chígōngshì退tuìwénzishìchéng

mìngchēzàizhīzhìyǐnzuòzhōngtáng

kāi怀huáitīngshuōwǎngwǎngsuǒwàng

kǒngqiūyuǎnrénjiǔhuāng

fēnfēnbǎijiāguǐguàixiāngchāng

zhǎnglǎoshǒusuǒwénhòushēngwèicháng

shǎozhīchéngnánchúncuìwáng

zhíyuányǒugēnwèizhǎng

liúzhīqiǎnguǎnzhìchéng西páng

suìshíwèiyúnhàohàoguānjiāng

zhòngzhǐzhīxiàowèizhīmíng

értóngwèiléidiànbiējīngguāng

zhōujiājìnshìxuǎnshìmóusuǒdāng

chíduìzhāngwěihuáng

xiānggōngcháogōng鹿míng

zhōngquèxiāngbàisòngtíng

zhīziliúshèngmíng

qièqiètànliàngzhīyǒusuǒchéng

rénshìānhéngyǎnlìngshāng

wénzigāozhèngcóngxiānggōngsàng

āiqíngféngchǎnghuǎngnánwèishuāng

宿yǎnshī西zhǎnzhuǎnzàichuáng

wénbiànzhōuluànràoxíngpánghuáng

shíliúzicāngjiāng

xiāngjiànlíngluògānsuǒdīng

jiāoérwèijuéniànzhīnéngwàng

zàisuǒěrruòwénshēng

zhōngānfǎngèng

éyǒudōngláishuōjiāmiǎnyāng

chéngchuánxiàbiànshuǐdōngpéngchéng

cóngsàngcháozhìluòháizǒutíng

jiǎdàojīngméngjīnchūxíngjiàngāng

西jūnménléidiānqiějiāng

zhǔrényuànshǎoliúyánchénshāng

bēijiàngǎnxīnkuáng

yǐnshízhīwèizhúhōnghōng

píngmíngtuōshēnjuéruòjīngxiáng

huánghūnshuǐguòzhōuháng

hàojiǔnǎizhìshíhuáng

zhōngliúshàngtānshànshāshuǐxiáng

jīngànxīng宿zhēngfānmáng

yuánzhúmíngzuǒyòutóng

jiǎshíménlínquánkuīdòulóng

dōngnánchūchénbēipíngmángmáng

dàobiāncǎohuāhóngxiāngáng

bǎiféngrénjiǎojiǎoxióngzhìmíng

xíngxíngèryuènǎinánjiāng

xiàànshàngchuánbàixiōng

shuíyúnjīngjiānnánbǎikǒuyāoshāng

shènányánggōngzháishuǐyáng

qièzhōngyǒuàngzhōngyǒuliáng

ménshūshǐchuāngliáng

niànziláiyóuzizhīqíng

biéwèiwèijiǔxīnduōsuǒjīng

duìshíměibǎogòngyánjuàntīng

liányánsānshíchénzuògèng

yǒuèrsānzihuànyóuzài西jīng

dōngkuīxuéáoguāntāojiāng

xiāotiáoqiānwànhuìānféng

huáizhīshuǐshūshūchǔshānzhícóngcóng

ziyòushě怀huáiyānsuǒqióng

nánérzàizhuàngbǎisuìfēngkuáng

gāojuéshàngqiúwèishǒuxiāng

小提示:韩愈此日足可惜赠张籍拼音版内容仅供学习参考,如发现错误,请点击下面“完善图标”反馈给我们,谢谢!

韩愈

韩愈

唐代中期官员,文学家、思想家、哲学家

韩愈(768—824),字退之,河南河阳(今河南孟州)人。自谓郡望昌黎,世称韩昌黎。贞元八年(792年)进士。曾任国子博士、刑部侍郎等职,因谏阻宪宗奉迎佛骨被贬为潮州刺史。后官至吏部侍郎。卒谥“文”。倡导古文运动,其散文被列为“唐宋八大家”之首,与柳宗元并称“韩柳”。其诗力求新奇,有时流于险怪,对宋诗影响颇大。有《昌黎先生集》。

查看更多

相关诗词

分类推荐

更多

热门诗词