舜咨归省尚书公饯者以韩昌黎送郑校理诗分韵予最后得廓字时吕中书秉之得洛黄鸿胪蕴和得阁邵户部文敬得薄濮武库用昭得泊俱同韵除互

李东阳

原文 拼音版

zèngjūngāojūnzhuójūnxíngzhènghuānzuòè

niánshíqiánshíjūntóngshǐchéngjūnguānruò

qiūwéichūnbǎngshǎoniánkuìyǒushēngmíngluò

shíjīngāocuīwéicǎikuíguāngliánluò

fēnbānhuágàiguānzuòtóngchíbēicuò

nángōngyuèjuǎnchūnchíhéngcángshūshōuyào

guānsuīdiàoǒutóngzhìsuíjūnshìjīng

cháoyóuyàntíngshíshíjiànxīnè

jūnchūruòqióngjuéjiāngwǎngháiyǒuyuē

zhōngjiānzōngguāijūnnánguīyóuè

tóngshíháojùnjiǔrénjiàncānshāngshēngluò

jūnjīnjiàcāngjiāngfānwèimiǎndōng西

gāoménjiùróng广guǎngshàháiwénqúnquè

hóngzhījiǔpēizhèngkāibáixuěshíkuàixīnzhuó

cǎipiānpiānhuāējiǔhānxīnyuè

shàngshūlǎojuànbīnláozuòwèijūnchéngjuéshuò

rénzhìzàigānzhǐhuànsāngōngjué

zhījūnxìngguīzhèngnóngbiéjuē

shūjiǎnbǎiyǎngzhōngyánliángyào

zhuàngchǐzuòéryánnénggǎnkǎishāngjīnzuó

jūncáilěiluòjīngyīngràngbiānxiānzhe

huànzuòqiánbèixíngqiǎnliúguāngxùnjué

yuǎnxíngzhēnzhòngquànjiācānxìngyǒuzhǎngnéngjué

qíngshēnzhòngchūgānsuīwèiwèixuè

lánjiǔzhòngzhuójūnbǎishēnbēinüè

zhǎngwèizhōngduǎnpiānlíngèngfánkāijué

shīchéngjiǔjǐnjūnyáowàngjiāngtiānmiǎokōngkuò

小提示:李东阳舜咨归省尚书公饯者以韩昌黎送郑校理诗分韵予最后得廓字时吕中书秉之得洛黄鸿胪蕴和得阁邵户部文敬得薄濮武库用昭得泊俱同韵除互拼音版内容仅供学习参考,如发现错误,请点击下面“完善图标”反馈给我们,谢谢!

李东阳

李东阳

明朝内阁首辅,吴中四才子

李东阳(1447—1516),字宾之,号西涯。湖广茶陵(今属湖南)人。天顺八年(1464年)进士,官至礼部尚书兼文渊阁大学士。李东阳上承台阁体,下启“前后七子”,以他为首的茶陵诗派,力主宗法杜甫。著有《怀麓堂集》《怀麓堂诗话》等。

查看更多

相关诗词

分类推荐

更多

热门诗词