绵竹山四十韵

吴融

原文 拼音版

miánzhúdōng西qiānfēngshìxiāngshǔ

léngcéngdōngliányánluóshǔ

fāngzhěguījiǎojiānzhězuānjiàn

yǐnzhěéméiwānliǎnzhěyuānjiānsuō

wěiliúqīngshépánjǐngxuán

héngláiruòbēnzhíshàngsēnshù

suìzàizuòèniántóngliángyáochài

xiāngguójīngzhàogōngjiǔmìngláizuò

róngmáozhuānfènglángtóudào

xíngjīngkāichuāngduìlín

shìshízhòngyánghòutiānkuàngqīng

shānhūnxiǎokāizàirén

shuāngkōngzhèngjuéliáonóngcuìfēi

hǎichūshāntiētiānduī

érányīnmáizuòchéngguōcáimài

juédǐngníngxuěhuǎnglǎngkāihóng

chūkūnlúnxiàyāojiǎolóngxiánzhú

shìpéngláidiānjīnyíntáidié

xiáhuòpángyìngduànfán

wǎnzhàoxiélóngchìchéngchàduàn

yòuzhǔyánwànwànpénchūshú

yòuzhuóchǔliànqiānqiānwèizhóu

yòushuǐjīnggōngjiāochījiéchuān

yòuzhōngdòngdiànléikāiyán

dānqīnghuàchéngzàohuàgōngnán

yǒurénpiāoyáoyānzhú

yǒuqínjiàoxiàohánxiān

gēnsuīxiànjiànménxuétōnglín

fāngzhūcānghǎiyōulún

qúnpiāomiǎojiānwèiliàngwǎng

dāngjìngzhōngcháokuàngxiázhǔ

wǎngwǎngcǎoyínóyōu

zǎowǎnsàochánqiāngjiāyíngchàng

xiūfēichēxiā

lēimíngyànránshānwàndàichuífēn

ránhòuxiāoyáowǎngqún鹿

guǎnānwēiwènróng

dànháoliángyuànzhōngshān

rènlánwéiyāocǎizhījiāngshí

shíchuángpíngrènxiányúnchù

小提示:吴融绵竹山四十韵拼音版内容仅供学习参考,如发现错误,请点击下面“完善图标”反馈给我们,谢谢!

吴融

吴融

唐代诗人

吴融(850—903),字子华,越州山阴(今浙江绍兴)人。唐昭宗龙纪元年(889)登进士第。韦昭度讨蜀,表掌书记,累迁侍御史。因事去官,流浪荆南,依节度使成汭。后召为左补阙,迁中书舍人。天复元年(901),昭宗复位,融起草诏书十数篇,才思敏捷,文笔精当,为昭宗所赏识,擢户部侍郎。是年冬,朱全忠兵犯京师,昭宗逃往凤翔,融未及相从,客寓阌乡。不久,召为翰林承旨,卒于官。工诗能文。其诗多流连光景之作, 只有少数诗篇对唐末战乱有所反映。

查看更多

相关诗词

分类推荐

更多

热门诗词